Gabriel-Węglowski Michał, Ustalenie zamiaru zabójstwa

Przestępstwo zabójstwa jest, a przynajmniej wydaje się być, najpoważniejszym typem czynu zabronionego przewidywanym przez przepisy prawa karnego. Zdarza się również relatywnie często w praktyce. Jednocześnie jednak przepisy te konstytuują dwa inne rodzaje czynów, które w typach kwalifikowanych zawierają skutek śmiertelny, tj. spowodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu oraz bójka i pobicie. Te jednak radykalnie różnią się skalą możliwej represji karnej w stosunku do zbrodni zabójstwa. Jednocześnie w praktyce, gdy faktycznie dochodzi do śmierci ofiary, często rodzi się problem prawidłowego ustalenia, którego przestępstwa (czy też czynu zabronionego) sprawca faktycznie się dopuścił. Istotą rozstrzygnięcia jest tutaj ustalenie umyślności (strona podmiotowa) i zamiaru działającego. Na tym tle nieraz dochodzi do poważnych kontrowersji, szczególnie wówczas, gdy w przebiegu zdarzenia doszło do zadania ciosów w okolice istotnych dla życia narządów ciała, lub w sposób stanowiący duże zagrożenie dla funkcji życiowych. W związku z tym w orzecznictwie wykształciły się dwie linie orzecznicze.