Partyk Aleksandra, Tzw. zasada „czystych rąk” przy powoływaniu się na naruszanie zasad współżycia społecznego

W orzecznictwie i literaturze utrwalił się pogląd, tzw. zasada „czystych rąk”, zgodnie z którym ten, kto sam narusza zasady współżycia społecznego nie może – dla ochrony swoich interesów – powoływać się na naruszanie zasad współżycia przez inną osobę. W judykaturze dostrzec można również stanowisko nakazujące traktowanie tej zasady bez automatyzmu, lecz przy konieczności rozważenia całokształtu okoliczności sprawy i porównania zachowań stron oraz stopnia, w jakim każda z nich naruszała reguły uczciwego postępowania. Dopiero wówczas uzasadnionym jest dokonywanie oceny zasadności postawienia przez stronę zarzutu nadużycia prawa podmiotowego wynikającego z naruszenia zasad współżycia społecznego przez drugą z nich.