Partyk Aleksandra, Partyk Tomasz, Tożsamość podmiotowa stron w kontekście skutków powagi rzeczy osądzonej

Na gruncie regulacji art. 199 § 1 pkt 2 k.p.c. w orzecznictwie wykształcił się niekwestionowany pogląd, zgodnie z którym tożsamość podmiotowa stron dotyczy nie tylko tych samych osób, ale również ich następców prawnych oraz nabywców spornej rzeczy lub prawa. Wskazać również należy na stanowisko, iż z uwagi na jednolitość Skarbu Państwa jako osoby prawnej, kwestia występowania w postępowaniach sądowych różnych stationes fisci nie ma wpływu na ocenę tożsamości stron. Wyrażono również stanowisko (kontrowersyjne z uwagi na istotę spółki cywilnej), że nie ma tożsamości podmiotowej pomiędzy tą spółką oznaczoną nazwą przedsiębiorstwa i jej wspólnikami określonymi imiennie. Warty odnotowania jest również pogląd Sądu Najwyższego wskazujący na wywoływanie powagi rzeczy osądzonej wobec współuczestników sporu w przypadku współuczestnictwa jednolitego, jako że regułą jest brak takiej rozszerzonej skuteczności orzeczenia w stosunku do współuczestników.