Sudak Jan, Stosowanie zasady adekwatności w procesie przetwarzania danych osobowych

W orzecznictwie sądów administracyjnych zaobserwować można rozbieżność stanowisk w stosowaniu zasady adekwatności. Zasada ta, określona w art. 26 ust. 1 pkt 3 u.o.d.o., nakłada na administratora obowiązek przetwarzania tylko takich danych, jakie są istotne z punktu widzenia celu, któremu owo przetwarzanie służy. W ocenie większości sądów zasada ta stanowi niezależny wzorzec dla oceny legalności przetwarzania danych osobowych i przepis art. 26 ust. 1 pkt 3 u.o.d.o. znajdzie zastosowanie niezależnie od podstawy prawnej przetwarzania danych, m.in. niezależnie od tego czy administrator legitymuje się zgodą osoby fizycznej na przetwarzanie danych. Odmienne zdanie sądy prezentują w przypadku stosowania przepisów ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne. Zdaniem sądów przetwarzanie danych na podstawie art. 161 ust. 3 p.t. eliminuje zajmowanie się kwestią adekwatności, ponieważ przepis ten zawiera obowiązek uzyskania zgody użytkownika oraz wykazanie związku między przetwarzanymi danymi a świadczona usługą. Zdaniem sądów jest to regulacja zapewniające dalej idącą ochronę danych, niż przewiduje to przepis art. 26 ust. 1 pkt 3 u.o.d.o.. Stanowisko to jest istotne, gdyż wspomniany przepis stanowi otwarty katalog przetwarzanych danych i odnosi się do użytkowników, a więc nie tylko abonentów. Ponadto art. 161 ust. 3 p.t. nie nakłada obowiązku relewantności przetwarzanych danych dla celu ich przetwarzania, jak nakazuje art. 26 ust. 1 pkt 3 u.o.d.o., a jedynie istnienie związku pomiędzy danymi a świadczoną usługą. Godne uwagi jest również odniesienie tego stanowiska do obowiązującej poprzednio ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. Prawo telekomunikacyjne, która w art. 69 ust. 2a zawierała zamknięty katalog danych, które operator może przetwarzać za zgodą użytkownika, mimo to sądy uznały, że w i w takim przypadku należy stosować art. 26 ust. 1 pkt 3 u.o.d.o. dla oceny adekwatności przetwarzanych danych.