Partyk Tomasz, Status komornika sądowego w postępowaniu sądowym ze skargi na czynność tego komornika

W judykaturze wykształcił się dominujący pogląd, że co do zasady komornik sądowy jako organ egzekucyjny nie jest stroną postępowania sądowego wywołanego skargą na jego czynność. Kontrowersje w orzecznictwie budzi jednak wyjątkowy przepis art. 770 k.p.c., który w obecnym brzmieniu dopuszcza wniesienie przez komornika zażalenia na postanowienia sądu rozstrzygające skargę na postanowienie komornika o ustaleniu kosztów egzekucji. Z jednej strony wskazuje się, że komornikowi należy doręczyć odpis postanowienia, co otwiera mu drogę do zaskarżenia go, a postępowaniu drugo instancyjnym jest normalną stroną postępowania. Z drugiej strony wyrażono pogląd, że na etapie postępowania pierwszoinstancyjnego komornik również w tym szczególnym przypadku nie jest stroną postępowania skargowego. W dawniejszym orzecznictwie wskazywano, że komornik, jako organ egzekucyjny, w ogóle nie ma prawa do wniesienia zażalenia – i choć art. 770 k.p.c. uległ zmianie, a ustawodawca wprost przyznał komornikowi uprawnienie do zaskarżenia postanowienia sądu, nie zmieniła się wyrażona wówczas koncepcja roli komornika w postępowaniu skargowym jako organu poddanego kontroli instancyjnej, a nie strony postępowania. Na tym tle Sąd Najwyższy wyraził również pogląd, że zażalenie z art. 770 k.p.c. przysługuje jedynie komornikowi prowadzącemu postępowanie egzekucyjne, a nie jego byłemu zastępcy. Kontrowersje wzbudza również kwestia pobierania od komornika sądowego wnoszącego zażalenie w tym trybie opłaty sądowej.