Partyk Aleksandra, Sprostowanie i uzupełnienie protokołu w trybie art. 160 k.p.c.

„Sprostowanie protokołu jest czynnością przewidzianą w przepisach postępowania cywilnego (art. 160 k.p.c.), uwzględniającą możliwość wystąpienia błędów w pisemnym odtworzeniu treści wypowiedzi i potrzebę ich poprawienia” (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 15 maja 2013 r., III CZ 23/13, LEX nr 1353215). Jako że protokół ma charakter dokumentu urzędowego, w orzecznictwie utrwalony jest pogląd, zgodnie z którym nieskorzystanie w odpowiednim czasie z możliwości jego sprostowania lub uzupełnienia, skutkuje niewzruszalnym domniemaniem prawidłowości i zupełności protokołu. W odniesieniu do nowej instytucji protokołu elektronicznego wyrażono jednak zapatrywanie, wedle którego rozbieżności pomiędzy treściami zapisu obrazu i dźwięku oraz pisemnego protokołu skróconego, sąd rozstrzyga samodzielnie, bez potrzeby dokonywania sprostowania protokołu pisemnego. Wskazano także, że niezależnie od literalnej treści art. 160 k.p.c., sprostowanie lub uzupełnienie protokołu może zostać dokonane również z urzędu. Utrwalone jest stanowisko, iż od zarządzenia przewodniczącego w materii sprostowania przysługuje odwołanie do sądu, a postanowienie wydane w jego następstwie jest niezaskarżalne; może jednak być poddane ocenie sądu drugiej instancji w trybie art. 380 k.p.c.