Partyk Aleksandra, Specyfika przysposobienia wspólnego

Przysposobienie powinno zapewnić osobie małoletniej warunki identyczne z tymi, jakie są w pełnej rodzinie naturalnej. Jest to szczególnie możliwe jeśli przysposobienia dokonują wspólnie małżonkowie, stając się dla małoletniego nowymi rodzicami. Nie jest przy tym dopuszczalne orzeczenie przysposobienia wspólnego przez osoby, nie będące małżonkami. W orzecznictwie Europejskiego Trybunału Praw Człowieka wykształciło się jednak zapatrywanie, że w przypadku par homoseksualnych pozostających w związkach partnerskich dopuszczalne jest uniemożliwienie im przysposobienia wspólnego lub przysposobienia przez jedno z nich dziecka drugiego z nich tylko wtedy, gdy ustawodawstwo krajowe nie dopuszcza takiego przysposobienia w przypadku par heteroseksualnych, nie będących małżeństwami. W judykaturze wykształcił się pogląd, zgodnie z którym przysposobienie wspólne kreuje dwa odrębne i niezależne od siebie stosunki przysposobienia, co oznacza, że dopuszczalne jest rozwiązanie jednego z nich, bez konieczności ingerowania w stosunek przysposobienia drugiego rodzica adopcyjnego. Jednocześnie wskazuje się, że na skutek przysposobienia wspólnego wobec każdego z przysposabiających powstają skutki prawne, jakie ustawa wiąże z przysposobieniem, a ewentualne odmienne „wewnętrzne” ustalenia między nimi nie wywołują skutków prawnych.