Grzybowski Tomasz, Rozstrzygnięcie sądu administracyjnego w sprawie ze skargi na uchwałę organu jednostki samorządu terytorialnego w przypadku braku legitymacji procesowej strony

W orzecznictwie sądów administracyjnych, podobnie jak w piśmiennictwie, nie ujednolicono dotychczas stanowisk w odniesieniu do prawnej kwalifikacji braku legitymacji procesowej (interesu prawnego) strony wnoszącej skargę na uchwałę organu jednostki samorządu terytorialnego. Rozbieżność we wskazanym zakresie stanowi refleks szerszego, węzłowego zagadnienia zakładanej (niejednokrotnie implicite) koncepcji sprawy sądowoadministracyjnej (szerzej zob. np. J. Parchomiuk, Granice rozpoznania i orzekania sądu administracyjnego w sprawach kontroli uchwał organów jednostek samorządu terytorialnego, ZNSA 2013, nr 6, s. 52-71). W judykaturze ścierają się tu w szczególności ujęcie przedmiotowo-podmiotowe i stricte przedmiotowe; przyjęcie jednej z ww. koncepcji ma istotne konsekwencje w obszarze wykładni przepisów dotyczących skutków (zakresu) prawomocności orzeczenia i w związku z tym postrzegania zasady prawa do sądu, prowadząc do zróżnicowanych rozstrzygnięć. Wskazana biegunowość poglądów widoczna jest zwłaszcza na tle skarg dotyczących uchwał rady gminy, w szczególności w zakresie aktów prawa miejscowego (np. miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego). Wykrystalizowały się tu zasadniczo dwa konkurencyjne stanowiska: część składów orzekających opowiada się za oddaleniem skargi na uchwałę organu jednostki samorządu terytorialnego w omawianej sytuacji braku legitymacji skargowej, podczas gdy inne skargę odrzucają. Nie znalazł natomiast aprobaty w judykaturze pogląd wyrażany niekiedy w piśmiennictwie, że skutkiem ustalenia o braku legitymacji procesowej strony powinno być umorzenie postępowania (por. np. W. Kisiel, Legitymacja jednostki do zaskarżania uchwał samorządowych (w orzecznictwie sądów administracyjnych), ZNSA 2009, nr 3, s. 53).