Partyk Aleksandra, Rozkład życia rodzinnego przez nadużywanie alkoholu jako jedna ze społecznych przesłanek orzeczenia obowiązku leczenia odwykowego przeciwalkoholowego

Na podstawie art. 24 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi osoby, które w związku z nadużywaniem alkoholu powodują rozkład życia rodzinnego, demoralizację małoletnich, uchylają się od pracy albo systematycznie zakłócają spokój lub porządek publiczny, kieruje się na badanie przez biegłego w celu wydania opinii w przedmiocie uzależnienia od alkoholu i wskazania rodzaju zakładu leczniczego. Przyjęta w judykaturze dominująca wykładnia przedmiotowego przepisu wskazuje, że dopuszczalnym jest orzeczenie obowiązku leczenia odwykowego w razie zaistnienia kumulatywnie dwóch przesłanek – medycznej (uzależniania od alkoholu) i społecznej, wskazującej na postępujące negatywne skutki uzależnienia, najczęściej – na rozkład relacji rodzinnych. Wskazuje się również, że przesłanką merytoryczną orzeczenia obowiązku nie jest „trwałość” rozkładu życia rodzinnego. W judykaturze przyjmuje się jednocześnie, że jeśli przesłanki społeczne, np. rozkład życia rodzinnego, wystąpią już wcześniej, to nie uprawniają one do zastosowania przymusowego leczenia przeciwalkoholowego. Zarazem podkreśla się, że okresowa poprawa zachowania osoby uzależnionej od alkoholu nie prowadzi automatycznie do wniosku, że żądanie orzeczenia obowiązku leczenia odwykowego jest nieuzasadnione.