Partyk Aleksandra, Relacja rodzinna pomiędzy synową lub zięciem a teściami, jako uzasadniająca przyznanie zadośćuczynienia w związku z ich śmiercią

Jest spornym w judykaturze, czy dopuszczalne jest uznanie relacji zięcia lub synowej z teściami za uzasadniającą przyznanie zadośćuczynienia za naruszenie prawa do życia rodzinnego na skutek zawinionego spowodowania przez osobę trzecią śmierci jednej z tych osób. Według pierwszego z poglądów orzeczniczych synowa lub zięć mogą być uznani za osoby bliskie dla teściów, jeśli łączyły ich serdeczne relacje rodzinne, a w takim przypadku żądanie zadośćuczynienia w związku ze śmiercią może być uzasadnione. Dostrzec należy również pogląd, który dopuszcza uznanie za osoby najbliższe nieformalnych "teściów", jeżeli istniejące pomiędzy nimi a partnerem ich dziecka relacje odpowiadają typowym stosunkom rodzinnym. W orzecznictwie dostrzegalna jest jednak także grupa poglądów, wedle których brak jest podstaw do uznania zięcia lub synowej za bliską osobę w stosunku do teściów w rozumieniu art. 446 k.c., choćby osoby te łączyła serdeczna relacja rodzinna.