Janczukowicz Krzysztof, Przypisanie oskarżonemu paserstwa zamiast zarzucanej kradzieży

Rozważania dotyczące tzw. tożsamości czynu, prowadzone na gruncie zasady skargowości, w myśl której sąd, modyfikując opis czynu w stosunku do opisu przyjętego w akcie oskarżenia, nie może jednak wyjść poza granice oskarżenia (art. 439 § 1 pkt 9 k.p.k. w zw. z art. 17 § 1 pkt 9 k.p.k.), prowadzone są w bardzo zróżnicowanych konfiguracjach. W niniejszym opracowaniu chodzi o sytuację, którą można zaliczyć do klasyki gatunku: czy sąd, rozpatrując sprawę oskarżonego, któremu zarzucono zabór rzeczy (a więc kradzież w typie podstawowym albo kwalifikowanym – art. 278-281 k.k.), może ustalić, że oskarżony co prawda rzeczy tej nie zabrał, ale przyjął ją albo pomógł do jej ukrycia jako paser (art. 291 k.k.)?