Partyk Tomasz, Precyzyjne określenie podstaw skargi na przewlekłość postępowania, jako warunek jej dopuszczalności

W orzecznictwie dominuje pogląd, zgodnie z którym sąd rozpoznający skargę na przewlekłość postępowania nie ma z urzędu obowiązku badania sprawności postępowania od wszczęcia go tylko dlatego, że strona krytycznie ocenia jego przebieg. Obowiązkiem skarżącego jest wskazanie konkretnych czynności procesowych, których sąd nie podjął lub dokonał wadliwie, powodując w ten sposób nieuzasadnioną zwłokę w postępowaniu. Skarga powinna więc wskazywać, w którym miejscu postępowania doszło do uchybienia organu procesowego w zakresie terminowości bądź prawidłowości czynności. Skargę niespełniającą tego wymagania sąd odrzuca bez wzywania do uzupełnienia braków. Dostrzec należy jednak również stanowiska odmienne. Według jednego z nich ustawowy wymóg przytoczenia okoliczności uzasadniających żądanie nie nakłada na skarżącego ciężaru dowodzenia przewlekłości postępowania. Nie sposób wymagać od strony prowadzenia szczegółowej analizy terminowości i prawidłowości czynności prowadzonych w postępowaniu, którego skarga dotyczy, tym bardziej, że długotrwałość toczącego się postępowania stwarza wręcz domniemanie jego przewlekłości. Inny pogląd opiera się na założeniu, iż możliwe jest merytoryczne rozpoznanie skargi na przewlekłość postępowania, a nie jej odrzucenie, pomimo że nie spełnia ona wymagań formalnych, w sytuacji gdy konieczne jest dokonanie oceny prawidłowości czynności procesowych podejmowanych w sprawie, której skarga dotyczy.