Kucharski Dominik, Prawo pracownika do dodatku funkcyjnego za czas niewykonywania pracy z przyczyn dotyczących pracodawcy

Zgodnie z brzmieniem art. 81 § 1 ustawy z dnia 26.06.1974 r. Kodeks pracy - dalej: k.p., pracownikowi za czas niewykonywania pracy, jeżeli był gotów do jej wykonywania, a doznał przeszkód z przyczyn dotyczących pracodawcy, przysługuje wynagrodzenie wynikające z jego osobistego zaszeregowania.

W orzecznictwie istnieje rozbieżność poglądów w kwestii tego, czy za czas niewykonywania pracy z przyczyn dotyczących pracodawcy, pracownikowi przysługuje wyłącznie wynagrodzenie zasadnicze, czy również dodatek funkcyjny.

W istocie problem ten dotyczy tego, czy w ramach wynagrodzenia wynikającego z osobistego zaszeregowania danego pracownika w rozumieniu art. 81 § 1 k.p., uwzględnia się dodatek funkcyjny, czy też nie.

Doniosłość powyższego problemu, jest widoczna zwłaszcza w czasie takich sytuacji, jak trwająca epidemia koronawirusa. Decyzją władz centralnych zamkniętych zostało wiele instytucji publicznych, w tym szkoły i placówki oświatowe. Spowodowało to, że pracownikom zatrudnionym w tych podmiotach, za czas niewykonywania pracy przysługuje wynagrodzenie wynikające z ich osobistego zaszeregowania na podstawie w/w art. 81 § 1 k.p. Z uwagi na rozbieżności w orzecznictwie, brak jest jednolitej praktyki w zakresie zaliczania kwoty dodatku funkcyjnego do wynagrodzenia pracowników, za czas niezawinionego niewykonywania przez nich pracy.

Warto dodać, że powyższy problem, dotyczy zarówno pracowników sfery budżetowej, np. nauczycieli, jak i pracowników sektora prywatnego, bowiem do obu tych grup zawodowych zastosowanie ma wskazany powyżej art. 81 k.p.