Zalewski Dariusz, Prawidłowość rozstrzygania sprzeciwów w kontroli podatkowej przedsiębiorców

Sprzeciw na czynności kontrolne jest jedynym bezpośrednim instrumentem prawnym, który służy ochronie prawnej przed ingerencją w sferę praw i wolności jednostek na etapie kontroli podatkowej. W art. 84c ustawy z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, dalej: u.s.d.g. ustawodawca enumeratywnie wymienia przepisy, których naruszenie przez organ kontroli może skutkować wniesieniem sprzeciwu. Katalog tych naruszeń jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, iż uchybienie przez organ innym przepisom u.s.d.g. czy też dokonanie czynności kontrolnych z naruszeniem przepisów o.p. lub u.k.s. nie może stanowić podstawy wniesienia sprzeciwu. W praktyce wątpliwości wzbudza kwestia prawidłowości rozpatrzenia sprzeciwu, który jest niedopuszczalny ze względu na brak formalnej podstawy prawnej – tzw. quasi-sprzeciw. Chodzi o sytuację, w której przedsiębiorca zarzuca organowi naruszenie procedury, które nie jest wymienione jako podstawa wniesienia sprzeciwu w art. 84c ust. 1 u.s.d.g. lub też jest wymienione jako wyjątek w art. 84d u.s.d.g. Część składów orzekających uznaje, że prawidłowa jest praktyka organów wydających postanowienia o niedopuszczalności sprzeciwów, a część, że uznających takie quasi-sprzeciwy za skargi na działania organów składane w trybie przepisów działu VIII k.p.a.