Partyk Aleksandra, Pojęcie niewypłacalności dłużnika w rozumieniu art. 527 k.c.

W orzecznictwie ukształtowało się tzw. tradycyjne rozumienie pojęcia niewypłacalności dłużnika na gruncie instytucji skargi pauliańskiej, przez które rozumie się niemożność wywiązania się przez niego ze zobowiązania z powodu braku wystarczającego majątku, co świadczy o braku możliwości skutecznego wyegzekwowania należności przez wierzyciela. Podkreśla się przy tym, że stan ten nie musi być wykazany rzeczywistą bezskutecznością egzekucji, stwierdzoną odpowiednim postanowieniem komornika sądowego, a oczywista bezcelowość prowadzenia postępowania egzekucyjnego może zostać udowodniona w dowolny sposób. Należy zauważyć również pogląd, zgodnie z którym niewypłacalność dłużnika nie oznacza braku jakiegokolwiek majątku dłużnika, lecz faktyczną niemożliwość zaspokojenia przez dłużnika całej wierzytelności; za niewypłacalnego można uznać zatem również takiego dłużnika, którego aktywa majątkowe równoważą wprawdzie zobowiązania, ale są niedostępne dla wierzyciela. W orzecznictwie utrwalone jest również stanowisko, zgodnie z którym niewypłacalność dłużnika nie jest równoznaczna z ogłoszeniem jego upadłości lub istnieniem przesłanek jej ogłoszenia.