Partyk Aleksandra, Pojęcie „niedostatku” jako podstawy obowiązku alimentacyjnego

W orzecznictwie utrwaliły się dwa nurty definiujące pojęcie „niedostatku” stanowiącego podstawę żądania alimentów na gruncie art. 133 § 2 k.r.o. Według pojęcie „węższego” w niedostatku znajduje się ten, kogo nie stać na zapewnienie sobie własnym staraniem egzystencji na minimalnym poziomie. Pojęcie „szersze” rozumie natomiast niedostatek jako niemożność czynienia wydatków pozwalających na normalne życie na godziwym poziomie, adekwatnym do zindywidualizowanych potrzeb materialnych i niematerialnych określonej osoby. Sąd Najwyższy wyraził również zapatrywanie, że nie w każdym przypadku rezygnacja z możliwości uzyskania przysporzenia przez uprawnionego do alimentów, pozostającego w niedostatku, będzie prowadziła do oceny jego żądania jako bezzasadnego; odmowa korzystania z pomocy społecznej takiej przesłanki negatywnej nie stanowi, bowiem obowiązek alimentacyjny ją „wyprzedza”.