Partyk Aleksandra, Podstawy wymiaru zadośćuczynienia wnuków za śmierć dziadków

W orzecznictwie przyjmuje się, że co do zasady śmierć babci lub dziadka w wyniku zdarzenia, za które odpowiedzialność ponosi osoba trzecia, uzasadnia przyznanie zadośćuczynienia na rzecz wnuka, jako osoby najbliższej. Zauważa się przy tym, że już nawet najmłodsze dzieci doznają w takim przypadku krzywdy, skoro zostają pozbawione udziału tego krewnego w swoim dalszym życiu. Wskazuje się jednak również, że jeśli wnuk w chwili śmierci babci lub dziadka nie nawiązał z nimi żadnej więzi emocjonalnej, to brak jest podstaw do przyznania mu jakiekolwiek zadośćuczynienia. W przypadku zaś wnuków, które w czasie śmierci babci lub dziadka były osobami dorosłymi, należy zaś mieć na względzie również możliwe naturalne osłabienie relacji rodzinnych, zwłaszcza w wypadku założenia przez wnuka własnej rodziny prokreacyjnej.