Partyk Aleksandra, Podstawy wymiaru zadośćuczynienia na rzecz małego dziecka za śmierć rodzica

W orzecznictwie wskazuje się, że w przypadku śmierci rodzica małego dziecka, dziecku temu należy się wysokie zadośćuczynienie, gdyż nawet na najwcześniejszym etapie jego życia i rozwoju emocjonalnego odczuwa ono brak rodzica i przeżywa cierpienie z powodu jego straty. Potrzebę wysokiego wymiaru zadośćuczynienia w takim przypadku uzasadnia się również tym, że o rozmiarze krzywdy małego dziecka doznanej wskutek śmierci rodzica decyduje przede wszystkim pozbawienie go udziału tego rodzica w życiu dziecka, jego rozwoju, dorastaniu, dojrzewaniu. Dostrzega się również potrzebę uwzględnienia tego, czy rodzic prawidłowo spełniał swoją rolę w stosunku do osieroconego dziecka, przy czym nawet niewłaściwe zachowania rodzica nie mogą być utożsamiane z brakiem więzi emocjonalnej. Wyrażane są jednak również, aczkolwiek sporadycznie, zapatrywania, wedle których skoro małe dziecko nie przeżywa śmierci rodzica tak jak osoba dorosła, to nie ma podstaw do przyznania na jego rzecz wysokiego zadośćuczynienia z tego tytułu.