Partyk Aleksandra, Podstawy odpowiedzialności rodziców za szkody powstałe na skutek czynów niedozwolonych popełnionych przez ich dzieci

W judykaturze ukształtował się pogląd, zgodnie z którym odpowiedzialność rodziców za szkody wyrządzone przez ich małoletnie dzieci – w wieku do 13 lat oraz starsze, jeżeli z powodu stanu psychicznego nie można przypisać im winy – opiera się na konstrukcji tzw. winy w nadzorze. W takim przypadku zachodzi domniemanie winy po stronie rodziców. Jednocześnie w praktyce sądowej przyjmuje się szeroką koncepcję niedopełnienia obowiązku nadzoru, wskazując, że zachodzi ono nie tylko w przypadku braku bezpośredniej pieczy nad dzieckiem, nie sposób bowiem oczekiwać, aby rodzice kontrolowali każde zachowanie dzieci, zwłaszcza w wieku nastoletnim, ale również przejawia się w niedostatecznym wpojeniu dziecku zasad bezpiecznego postępowania. Jednocześnie przyjmuje się, że uwolnienie rodziców od odpowiedzialności odszkodowawczej może nastąpić wtedy, gdy udowodnią, że sprawowali nad dzieckiem należyty nadzór, a czyn małoletniego wywołujący szkodę miał charakter nagły i niespodziewany. Natomiast w odniesieniu do dzieci powyżej 13 roku życia odpowiedzialność rodziców oparta jest o zasady ogólne odpowiedzialności odszkodowawczej. Odpowiadają więc oni za szkody wywołane czynami niedozwolonymi ich dzieci tylko wówczas, gdy zostanie im udowodniona ich własna konkretna wina pozostająca w związku przyczynowym ze szkodą.