Partyk Aleksandra, Podstawy dokonania przez sąd wykładni orzeczenia w trybie art. 352 k.p.c.

Kwestia okoliczności, w których wykładnia orzeczenia sądu jest celowa i konieczna nie jest w orzecznictwie oceniana jednolicie. Dominuje generalny pogląd, iż w trybie wykładni nie można doprowadzić do zmiany treści rozstrzygnięcia, ma ona natomiast służyć jedynie wyjaśnieniu wątpliwości co do tej treści. Wątpliwości te powinny dotyczyć przeciętnego obserwatora, a nie strony, aczkolwiek pojawiły się również głosy, że jeśli strona wyraża ewidentny brak świadomości swojej sytuacji prawnej ukształtowanej orzeczeniem, to jego wykładnia powinna być dokonana. Zazwyczaj przyjmuje się, że wykładnia ma odnosić się do sentencji orzeczenia, a wyjątkowo do jego uzasadnienia, gdy motywacja rzutuje na rozumienie samego wyrzeczenia sądu, przy czym orzecznictwo zna również pogląd, że wykładnia uzasadnienia jest w ogóle niedopuszczalna. Zostało również wyrażone zapatrywanie, że jeżeli uzasadnienia nie sporządzono, to wykładnia może w szczególnych przypadkach prowadzić do faktycznego jego „zastąpienia”. Sąd Najwyższy zaprezentował również stanowisko, iż wykładnia orzeczenia może być dokonana, jeśli wykonanie go w toku egzekucji nastręcza trudności lub wierzyciel doprowadza do egzekucji sprzecznej z istotą tytułu wykonawczego, choćby jego literalna treść nie budziła wątpliwości.