Partyk Aleksandra, Partyk Tomasz, Osoba publiczna w kontekście publikacji wizerunku bądź informacji z prywatnej sfery życia

Problematyka ustawowych pojęć „osoby powszechnie znanej” i „osoby prowadzącej działalność publiczną” budzi w praktyce sądowej szereg kontrowersji, z uwagi na brak ich definicji normatywnych. Wykładnia tych określeń w istocie pozostawiona została doktrynie prawniczej i judykaturze. Ma ona natomiast poważne znaczenie praktyczne, z uwagi na treść art. 14 ust. 6 Prawa prasowego oraz art. 81 ust. 2 pkt 1 Prawa autorskiego. W judykaturze zasadnie podkreśla się bowiem, że „inne są granice sfery prywatności przeciętnego człowieka, rolnika, robotnika a inne aktora, polityka, pisarza czy w końcu osób publicznego zainteresowania, które przez swoje czyny stały się postaciami historycznymi traktowanymi na równi z osobami publicznymi”(wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 18 lutego 1998 r., I ACa 38/98, LEX nr 62559). W orzecznictwie, obok ogólnej próby zdefiniowania powyższych pojęć i wskazywania generalnych obszarów, w których podejmowanie zintensyfikowanej aktywności jest z reguły działalnością publiczną, pojawiają się kazuistyczne rozstrzygnięcia, wskazujące na oceny konkretnych przypadków. Wskazano więc w szczególności, że incydentalne podjęcie aktywności w sferze publicznej nie powoduje jeszcze uzyskania przez daną osobę statusu „osoby publicznej”. Pojawiają się również głosy, że samo wykonywanie określonego zawodu zaufania publicznego lub pełnienie funkcji w organach osoby prawnej świadczącej usługi dla ludności, może być poczytane jako prowadzenie działalności publicznej.