Partyk Aleksandra, Ochrona dobra osobistego w postaci życia intymnego

Jak wskazuje się w orzecznictwie „jednostka, jako podmiot obdarzony autonomią woli, ma prawo samodzielnie wyznaczać obszar swojej prywatności, w szczególności wytyczać granice dostępności swojego życia osobistego dla innych” (wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 12 listopada 2013 r., I ACa 906/13, LEX nr 1409385). Szczególnego znaczenia nabiera przy tym prawo człowieka do wyznaczania swojej prywatności w odniesieniu do sfery intymnej. Mieć przy tym należy na względzie, że „pojęcie: sfera intymności nie ogranicza się do życia zmysłowego, lecz obejmuje tę najbardziej osobistą sferę życia człowieka, która pozostaje w ukryciu lub jest ujawniania jedynie osobom szczególnie bliskim.” (tak wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 kwietnia 2005 r., I CK 753/04, LEX nr 603406). W judykaturze wskazuje się także, że niedopuszczalne jest informowanie, pomawianie osób o posiadanie określonych skłonności seksualnych, w tym orientacji seksualnej. Ujawnienie danych o sferze intymnej jest bezprawne zawsze wtedy, gdy naruszyciel nie posiada zgody na powyższe i to bez względu na prawdziwość przekazywanych informacji. Wyłącza bezprawność jedynie ujawnienie danych ze sfery intymnej w związku z prowadzonym postępowaniem sądowym i to tylko wtedy, jeśli informacje te mają znaczenie dla wydania rozstrzygnięcia.