Wiktor Krzysztof, Wiśniewski Radosław, Obowiązywanie decyzji komunalizacyjnej a dobra lub zła wiara m. st. Warszawy jako samoistnego posiadacza nieruchomości w sprawach o roszczenia uzupełniające właścicieli nieruchomości warszawskich

Po odzyskaniu praw do tzw. nieruchomości warszawskich ich właściciele są uprawnieni do występowania z roszczeniami uzupełniającymi za okres posiadania ich nieruchomości przez m. st. Warszawę bez tytułu prawnego. Zakres dochodzonych roszczeń zależy od dobrej lub złej wiary m. st. Warszawy jako samoistnego posiadacza nieruchomości bez tytułu prawnego. Dobra lub zła wiara posiadacza jest z kolei determinowana oceną jego świadomości co do okoliczności, które powinny wzbudzić w nim uzasadnione podejrzenie, że jego posiadanie nie opiera się na prawie. Dlatego w sprawach nieruchomości warszawskich ocena dobrej lub złej wiary m. st. Warszawy wymaga analizy skutków rozpoznania wniosku złożonego w trybie art. 7 ust. 1 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. Warszawy, dalej: dekret warszawski oraz skutków wydania tzw. decyzji komunalizacyjnej potwierdzającej na podstawie art. 5 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych, dalej: przepisy wprowadzające nabycie danej nieruchomości przez m. st. Warszawę z mocy prawa.

W okolicznościach spraw nieruchomości warszawskich, gdy doszło do wydania decyzji stwierdzającej nieważność odmownej decyzji dekretowej, przyjmuje się, że dotychczasowi właściciele nigdy nie utracili prawa do budynków, a złożony wniosek dekretowy wymagał ponownego rozpatrzenia. Uznaje się wówczas, że m. st. Warszawa – co najmniej od momentu powzięcia informacji o prowadzonym postępowaniu nadzorczym w stosunku do odmownej decyzji dekretowej - jest posiadaczem w złej wierze. Z drugiej strony wskazuje się, że pomimo podważenia odmownej decyzji dekretowej, m. st. Warszawa swoje prawa do nieruchomości wywodzi z nadal wiążącej decyzji komunalizacyjnej i w rezultacie uznaje się, iż dopiero od podważenia decyzji komunalizacyjnej można przyjmować złą wiarę m. st. Warszawy.