Sondej Marek Zbigniew, Obowiązek dowodzenia przez przedsiębiorcę, iż pobieranie innych niż marża handlowa opłat za przyjęcie towarów do sprzedaży stanowi czyn nieuczciwej konkurencji, który spowodował utrudnianie innym przedsiębiorcom dostępu do rynku

Linie orzecznicze
Opublikowano: LEX/el. 2019
Status: Aktualna
Autor:

Obowiązek dowodzenia przez przedsiębiorcę, iż pobieranie innych niż marża handlowa opłat za przyjęcie towarów do sprzedaży stanowi czyn nieuczciwej konkurencji, który spowodował utrudnianie innym przedsiębiorcom dostępu do rynku

Z uwagi na swobodę zawierania umów, w świetle art. 15 ust. 1 pkt 4 u.z.n.k. nie jest zakazane kształtowanie stosunków między stronami, w których oprócz świadczeń typowych dla umowy sprzedaży, strony będą zobowiązane do świadczeń dodatkowych. Nie można również zabronić sklepom wielkopowierzchniowym dostarczania dostawcom innych świadczeń niż tylko odbiór towarów i zapłata ceny. Należy jednak wyraźnie zaznaczyć, że świadczenia te muszą mieć rzeczywiście charakter świadczeń wzajemnych (ekwiwalentnych) co oznacza, że dostawca poprzez zapłatę ceny zyskuje wymierną dla niego korzyść od odbiorcy towarów, inną niż zapłata za towar i odpowiadającą wartości zapłaconej ceny. Decydujące znaczenie ma tutaj handlowy sens takich porozumień (ocena w czyim interesie je zastrzeżono), sposób ich wprowadzenia (z uwzględnieniem swobody negocjacyjnej stron) oraz ocena innych okoliczności, które ukształtowały faktyczne relacji handlowe między przedsiębiorcami. Na tle stosowania tego przepisu powstały jednak rozbieżności interpretacyjne. Mianowicie, czy w razie sporu między stronami, o to czy pobieranie innych niż marża handlowa opłat za przyjęcie towarów do sprzedaży stanowiło czyn nieuczciwej konkurencji, strona powodowa ma obowiązek wykazać również, że działanie takie utrudniało innym przedsiębiorcom dostęp do rynku. W myśl ogólnych zasad to na powodzie bowiem spoczywa ciężar udowodnienia faktów uzasadniających jego roszczenie, a na stronie pozwanej obowiązek udowodnienia okoliczności uzasadniających jej wniosek o oddalenie powództwa (art. 6 k.c.). Gdyby jednak powołany przepis kreował domniemanie utrudniania dostępu przedsiębiorców do rynku, zwalniałby powoda od ciężaru przeprowadzenia takiego dowodu, przenosząc ciężar dowodu pozwanego, przeciw któremu to domniemanie przemawia. Sąd byłby ponadto związany tym domniemaniem dopóty, dopóki strona, na którą przerzucony został ciężar dowodu, nie przeprowadzi skutecznie przeciwdowodu. Można wskazać na następujące poglądy.

Pełna treść dostępna po zalogowaniu do LEX