Grzybowski Tomasz, Norma ustrojowa jako podstawa skargi kasacyjnej do Naczelnego Sądu Administracyjnego

W judykaturze Naczelnego Sądu Administracyjnego nie wypracowano dotychczas jednolitego stanowiska co do możliwości powoływania art. 1 p.u.s.a. jako samodzielnej podstawy zaskarżenia w skardze kasacyjnej. Trudności w tym zakresie związane są z charakterem prawnym tego unormowania, które ma charakter ustrojowy i jako takie nie mieści się wprost w przewidzianych w art. 174 p.p.s.a. formach podstaw zaskarżenia (naruszenie prawa materialnego lub przepisów postępowania).

W początkowym okresie zaprezentowano w ww. zakresie z jednej strony pogląd o braku a limine możliwości stawiania zarzutu naruszenia art. 1 p.u.s.a. samodzielnie, tj. bez powiązania tegoż zarzutu z zarzutami naruszenia określonych norm procesowych (p.p.s.a.), a z drugiej strony stanowisko o możliwości kwalifikacji zarzutu naruszenia art. 1 p.u.s.a. jako materialnoprawnej podstawy kasacyjnej. Z biegiem czasu w orzecznictwie przedstawiono jeszcze jedno stanowisko – stanowiące swego rodzaju modyfikację (rozwinięcie) pierwszego z ww. – wskazując, że ww. przepis jako norma ustrojowo-kompetencyjna może stanowić podstawę zaskarżenia, jednakże tylko w ściśle określonym zakresie. Punktem wyjścia dla tej koncepcji była kwalifikacja zarzutu naruszenia ww. przepisu do podstawy zaskarżenia określonej w art. 174 pkt 2 p.p.s.a.