Wrzesińska-Nowacka Aleksandra, Naruszenie prawa jako podstawa zastosowania przez sąd art. 145 § 1 pkt 1 lit.b ppsa

W orzecznictwie sądów administracyjnych zarysowała się wyraźna rozbieżność co do przesłanek zastosowania środka kontroli, o którym mowa w art. 145 § 1 pkt 1 lit. b p.p.s.a. Część składów orzekających przyjmuje, że uchylenie decyzji lub postanowienia w całości lub w części jest możliwe jedynie wówczas, gdy zaistnieje jedna z przesłanek wznowienia postępowania administracyjnego (podatkowego), równoznaczna z naruszeniem prawa przez organ administracji publicznej. Według drugiego z prezentowanych poglądów naruszenie prawa należy rozumieć w sposób zobiektywizowany, a tym samym wystąpienie każdej z przesłanek wznowienia postępowania jest równoznaczne z naruszeniem prawa i uzasadnia uchylenie decyzji lub postanowienia. Każda z tych grup poglądów znajduje swoje odzwierciedlenie w piśmiennictwie. Pogląd pierwszy popierają przykładowo J. Zimmermann, (glosa do wyroku NSA z 6 stycznia 1999 r., III SA 4728/97, OSP 2000/1/16); A. Kabat ([w:] B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2009, s. 392). Przeciwne stanowisko prezentują T. Woś ([w:] T. Woś, H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2011, s. 662-663), J. P. Tarno (Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2009, s. 341-342); M. Jagielska, J. Jagielski, R. Stankiewicz ([w:] R. Hauser, M. Wierzbowski (red.), Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2011, s. 529). Prezentowany jest też w odniesieniu do tego przepisu pogląd, że wystąpienie przesłanki wznowienia w postaci pozbawienia strony bez jej winy udziału w postępowaniu może stanowić podstawę uchylenia decyzji lub postanowienia wyłącznie wówczas, gdy to właśnie ta strona (pominięta) wskaże na to naruszenie prawa w skardze.