Partyk Aleksandra, Możliwość zasiedzenia nieruchomości przez Skarb Państwa władający nią w ramach władztwa publicznego

W materii dopuszczalności uznawania za posiadanie prowadzące do zasiedzenia władztwa sprawowanego nad nieruchomością przez Państwo działające w sferze władczej - „imperium” judykatura wyraziła dwa przeciwstawne poglądy. Według jednego z nich władztwo takie może być uznane za rodzaj posiadania samoistnego, a niemożność ewentualnego przeciwstawienia się właściciela temu władztwu, w szczególności w trybie powództwa windykacyjnego, może prowadzić do zawieszenia biegu zasiedzenia, w okolicznościach konkretnego przypadku. Drugi z poglądów judykatury ujmuje władztwo publiczne jako instytucję odrębną od posiadania w znaczeniu prawa cywilnego, a co za tym idzie jego występowanie nie może w ogóle prowadzić do zasiedzenia. Dostrzec trzeba również stanowisko, zgodnie z którym o samoistności posiadania nieruchomości przez Skarb Państwa decyduje aspekt woluntatywny (animus), a zatem posiadanie nieruchomości w interesie społecznym, wyklucza możliwość uznania jej za posiadaną na drodze do zasiedzenia.