Krudysz Marcin, Kwestia stosowania art. 306g Ordynacji podatkowej na gruncie spraw uregulowanych w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych

Art. 31 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych odsyła do odpowiedniego stosowania, do należności z tytułu składek, między innymi art. 112 Ordynacji podatkowej. Na tej podstawie, nabywca przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa odpowiada całym swoim majątkiem solidarnie z podatnikiem za powstałe do dnia nabycia zaległości podatkowe związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, chyba że przy zachowaniu należytej staranności nie mógł wiedzieć o tych zaległościach. Zgodnie z § 6 art. 112 Ordynacji, nabywca nie odpowiada za zaległości podatkowe, które nie zostały wykazane w zaświadczeniu, o którym mowa w art. 306g. W orzecznictwie można odnotować rozbieżności odnośnie tego, czy odpowiednie stosowanie art. 112 Ordynacji podatkowej oznacza stosowanie art. 306g Ordynacji podatkowej, na podstawie odesłania z art. 112 § 6 Ordynacji podatkowej, w sytuacji, gdy nabywca przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa żąda od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wydania zaświadczenia o stanie zaległości z tytułu składek na koncie zbywającego - płatnika składek, mimo, że nabywca nie należy do kręgu podmiotów wymienionych w art. 50 ust. 3 i 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, którym Zakład udostępnia dane zgromadzone na koncie płatnika składek. Z jednej strony, w takich sytuacjach uznaje się stosowanie art. 306g Ordynacji podatkowej za jak najbardziej dopuszczalne, pogląd przeciwny natomiast wyklucza stosowanie ww. przepisu na gruncie spraw uregulowanych w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych.