Signerski Remigiusz, Kwalifikacja prawna zapłaty skradzioną kartą płatniczą z funkcją zbliżeniową

Linie orzecznicze
Opublikowano: LEX/el. 2017
Status: Aktualna
Autor:

Kwalifikacja prawna zapłaty skradzioną kartą płatniczą z funkcją zbliżeniową

Płatności zbliżeniowe (paypass) umożliwiają posiadaczowi karty płatniczej dokonanie szybkiej i drobnej transakcji (do 50 zł) bez konieczności autoryzacji kodem zabezpieczającym PIN. Wkrótce po udostępnieniu przez banki tej funkcjonalności, pojawił się praktyczny problem związany z kwalifikacją prawną zachowań polegających na dokonywaniu przez osoby nieuprawnione zapłaty za towary i usługi kartami paypass. Sama kradzież karty płatniczej jest kwalifikowana z art. 278 § 5 k.k., natomiast rozbieżności pojawiają się przy karnoprawnej ocenie płatności zbliżeniowej. Transakcje te są traktowane jako kradzież bądź oszustwo. Ponadto część sądów uznaje takie zachowania za kradzież zwykłą i kwalifikuje je z art. 278 § 1 k.k. bądź z art. 119 § 1 k.w., inne z kolei z art. 279 § 1 k.k. Z kolei sądy uznające bezprawne płatności zbliżeniowe za oszustwo, dokonują subsumcji z art. 286 § 1 k.k. bądź z art. 287 § 1 k.k. albo stosują kumulatywną kwalifikację obu tych przepisów. Wykształcenie jednolitej praktyki orzeczniczej jest o tyle istotne, że obecnie wszystkie nowo wydawane karty płatnicze są wyposażone w moduł płatności zbliżeniowej, więc liczba bezprawnych transakcji paypass będzie się zwiększała.

Pełna treść dostępna po zalogowaniu do LEX