Bereszko Wojciech, Korygowanie kosztorysów ofertowych

Jak słusznie wskazuje Krajowa Izba Odwoławcza w wyroku z dnia 27 maja 2013 r., KIO 1152/13: „(...) wprowadzenie przepisu art. 87 ust. 2 p.z.p. [obecnie: art. 223 ust. 2 ustawy z dnia 11 września 2019 r. Prawo zamówień publicznych – przyp. Autora) miało na celu wyeliminowanie sytuacji, w których stwierdzone w ofertach niedokładności, rozbieżności, niespójności prowadziły do odrzucenia oferty. Ustawodawca wprowadzając powołany przepis dał prymat obowiązkowi korygowania ofert wykonawców, w granicach określonych przez prawo, na dalszy plan przesuwając formalizm postępowania (...)”. To bowiem istotność wprowadzanej zmiany stanowi przesłankę zastosowania art. 223 ust. 2 pkt 3 p.z.p. Uzasadnieniem dla wprowadzenia powyższego przepisu było wyeliminowanie sytuacji odrzucania ofert z powodu drobnych uchybień, w tym takich, których wartość bywa pomijalna w stosunku do wartości całej oferty. Z uwagi na specyfikę postępowań o udzielenie zamówienia publicznego, których przedmiotem są roboty budowlane, gdzie istotną rolę przy ocenie ofert odgrywa ilość, złożoność, jak i często niedoskonałość dokumentacji przedstawianej przez wykonawców jak i zamawiającego, względnie często pojawiają się rozbieżności interpretacyjne powstałe na kanwie stosowania – bądź nie zastosowania przez zamawiającego dyspozycji wynikającej z art. 223 ust. 2 pkt 3 p.z.p. Efektem powyższych sporów są rozliczne postępowania odwoławcze, w których zapadają – często rozbieżne – orzeczenia. Rozbieżność ta najczęściej wynika z odmienności postępowań przetargowych, których dane orzeczenia dotyczą, spotkać się jednak można z dyskusją na temat „istotności wprowadzanej zmiany” jako jednego z warunków dokonania czynności poprawienia oferty.