Gabriel-Węglowski Michał, Górna granica kary łącznej grzywny w wyroku łącznym

Linie orzecznicze
Opublikowano: LEX/el. 2021
Status: Aktualna
Autor:

Górna granica kary łącznej grzywny w wyroku łącznym

W orzecznictwie powstała swego czasu rozbieżność, co do tego, w jaki sposób należy obliczać górną granicę kary łącznej grzywny, mając na uwadze z jednej strony treść art. 86 § 1 k.k., który zezwala na orzeczenie kary łącznej do wysokości sumy grzywien jednostkowych (ale maksymalnie 810 stawek dziennych), a z drugiej treść § 2 tego artykułu, który stanowi, że w ramach kary łącznej sąd ustala na nowo wysokość jednej stawki dziennej, nie przekraczając najwyższej z ustalonych jednostkowo. Zgodnie z pierwszą koncepcją, chronologicznie wcześniejszą, takie brzmienie przepisów oznacza, że granicę kary łącznej wyznacza łączna suma grzywien jednostkowych (ustalonych w wyrokach podlegających łączeniu) po ich obliczeniu jako iloczynu stawek dziennych i ich wysokości (można ją nazwać granicą kwotową). Zgodnie z drugim, późniejszym poglądem, granicę tę określa expressis verbis art. 86 § 1 k.k., który limituje wysokość jedynie w oparciu o maksymalną możliwą liczbę stawek dziennych (także z uwzględnieniem podwyższenia tej granicy przez art. 86 § 2b k.k.), co w konsekwencji oznacza, że w ujęciu kwotowym kara łączna grzywny może przekroczyć wartość, która stanowiłaby górną granicę przy zastosowaniu pierwszej z koncepcji.

Pełna treść dostępna po zalogowaniu do LEX