Partyk Aleksandra, Essentialia negotii umowy pożyczki

Według dominującego poglądu orzecznictwa dla stwierdzenia, że dane zobowiązanie stanowi stosunek pożyczki, niezbędne jest ustalenie dwóch okoliczności – przeniesienie własności pieniędzy lub rzeczy na pożyczkobiorcę oraz skorelowany z tym obowiązek zwrotu tej samej ilości pieniędzy lub rzeczy na rzecz pożyczkodawcy. Zauważyć trzeba również pogląd, zgodnie z którym posłużenie się przez strony przy zawieraniu umowy sformułowaniami ustawowymi nie jest konieczne, a nawet nie musi zostać wyraźnie uzgodniony obowiązek zwrotu przedmiotu umowy, jeżeli z okoliczności sprawy, w szczególności posłużeniem się pojęciem „pożyczki” wynika, jaki jest rzeczywisty charakter łączącego je stosunku zobowiązaniowego. Podkreśla się natomiast, że nie może stanowić pożyczki takie zobowiązanie, w którym przedmiotem przeniesienia własności oraz zwrotu nie są pieniądze ani rzeczy oznaczone co do gatunku. Utrwalone w judykaturze jest także zapatrywanie, wedle którego oznaczenie terminu zwrotu przedmiotu pożyczki nie jest niezbędne dla jej ważności, jeżeli sam obowiązek zwrotu obciążą pożyczkobiorcę.