Gabriel-Węglowski Michał, Dostatecznie uzasadnione podejrzenie popełnienia przestępstwa jako przesłanka uchylenia immunitetu sędziego lub prokuratora

Pojęcie dostatecznie uzasadnionego podejrzenia popełnienia przestępstwa, stanowiąc z jednej strony pojęcie normatywne (art. 313 § 1 k.p.k.; art. 80 § 2c ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych; art. 54 ust. 5 ustawy o prokuraturze), nie znajduje jednak definicji legalnej. Stąd wypełnienie tego pojęcia określonym znaczeniem, jak to ma miejsce w przypadku pojęcia nieostrego (a nawet uznać można je za klauzulę generalną), pozostawiono więc do wypracowania judykaturze i doktrynie prawa karnego. Poniżej wskazane orzeczenia potwierdzają istnienie niezwykle stabilnej wieloletniej linii w sferze sposobu oceny ‘dostateczności podejrzenia’ jako przesłanki zezwolenia na pociągnięcie sędziego (a także prokuratora) do odpowiedzialności karnej. Przekonuje o tym lektura poglądów także z drugiej grupy. Brak jest jednak już takiej jednolitości w kwestii, czy w skład oceny, którą podejmuje sąd dyscyplinarny rozstrzygając o uchyleniu lub utrzymaniu immunitetu sędziego / prokuratora, wchodzą rozważania o społecznej szkodliwości czynu, którego popełnienie zamierza zarzucić podmiot, wnioskując o uchylenie immunitetu.