Partyk Aleksandra, Partyk Tomasz, Doręczanie pism sądowych w przypadku ustanowienia pełnomocnika procesowego

Na gruncie art. 133 § 3 k.p.c. w judykaturze utrwalił się pogląd, iż ustanowienie pełnomocnika procesowego przez stronę wyłącza dopuszczalność dokonania doręczenia tej stronie osobiście jakiejkolwiek korespondencji sądowej, nawet gdyby wprost o to wnosiła, bowiem przepisy o doręczeniach mają charakter bezwzględnie obowiązujący. Może więc strona żądać doręczenia jej pisma sądowego z pominięciem pełnomocnika tylko w razie jednoczesnego wypowiedzenia pełnomocnictwa. Wyrażone jednak zostało również stanowisko odmienne, które, jakkolwiek odosobnione w dorobku Sądu Najwyższego, w praktyce sądowej jest czasami obecne. Wskazano także, iż w przypadku ustanowienia przez stronę kilku pełnomocników, jeżeli nie wskazała ona lub jeden z pełnomocników, do rąk którego z nich należy dokonywać doręczeń, wybór należy do sądu. W przypadku zaś ustanowienia pełnomocnika substytucyjnego doręczenia powinny być dokonywane pełnomocnikowi „głównemu”, chyba że co innego wynika z oświadczenia strony lub tego pełnomocnika.