Partyk Tomasz, Dopuszczalność skargi kasacyjnej w sprawach o nakazanie wydania nieruchomości lub o eksmisję

W orzecznictwie wskazuje się jednolicie, że wartość przedmiotu sporu i wartość przedmiotu zaskarżenia w sprawach o nakazanie wydania nieruchomości bądź o eksmisję należy ustalać jako trzymiesięczną wartość czynszu najmu lub dzierżawy, zgodnie z art. 23 k.p.c. i art. 23² k.p.c. Z uwagi na to, że są to sprawy majątkowe, o dopuszczalności skargi kasacyjnej decyduje to, czy tak ustalona wartość przedmiotu zaskarżenia przekracza 50 tys. złotych. Nie ma natomiast znaczenia wartość nieruchomości (lokalu). Natomiast w przypadku, gdy przedmiotem zaskarżenia skargą kasacyjną jest rozstrzygnięcie dotyczące prawa osoby eksmitowanej do lokalu socjalnego, dostrzec można dwa przeciwstawne poglądy. Według pierwszego z nich, dominującego w orzecznictwie, problematyka orzekania w przedmiocie prawa do lokalu socjalnego nie zmienia majątkowego charakteru sprawy o eksmisję, a zatem również w tym przypadku o dopuszczalności skargi kasacyjnej decyduje wartość przedmiotu zaskarżenia. Zgodnie zaś z drugim stanowiskiem, wyrażonym przez Sąd Najwyższy w odosobnionym orzeczeniu, z uwagi na znaczenie prawa do lokalu socjalnego jako środka ochrony godności człowieka, kwestia wartości przedmiotu zaskarżenia nie powinna decydować o dopuszczalności skargi kasacyjnej, a w tym zakresie sprawa powinna być uznana za dotyczącą prawa niemajątkowego.