Partyk Aleksandra, Dopuszczalność przyznania zadośćuczynienia osobom bliskim poszkodowanemu na skutek zdarzenia, za które odpowiedzialność ponosi osoba trzecia

W orzecznictwie sądów dostrzec można dwa przeciwstawne poglądy - oba poparte uchwałami 7 sędziów Sądu Najwyższego - odnoszące do tego, czy w przypadku gdy na skutek zdarzenia, za które odpowiedzialność ponosi osoba trzecia, poszkodowany doznaje trwałego uszczerbku na zdrowiu (w szczególności znajduje się w stanie wegetatywnym), to osobom dla niego najbliższym przysługiwać może zadośćuczynienie pieniężne z tytułu naruszenia dobra osobistego w postaci prawa do utrzymywania kontaktów rodzinnych. Według pierwszego stanowiska judykatury zadośćuczynienie takie może być przyznane, gdyż dobrem osobistym jest utrzymywanie więzi rodzinnych. Drugie zapatrywanie orzecznicze przyjmuje natomiast, że nie istnieje dobro osobiste w postaci prawa do niezakłóconych relacji rodzinnych i dopiero definitywne ich rozerwanie wskutek śmierci poszkodowanego może uzasadniać przyznanie osobom dla niego najbliższym stosownego zadośćuczynienia.