Grzybowski Tomasz, Dopuszczalność ponownej skargi w przedmiocie niewykonania wyroku

Skarga o wymierzenie organowi grzywny z tytułu niewykonania wyroku stanowi środek prawny dyscyplinujący organ. Na tle wskazanej instytucji ukonstytuowały się dwa rozbieżne stanowiska w zakresie dopuszczalności ponownej skargi na niewykonanie wyroku w sytuacji, gdy sąd administracyjny orzekał już w tym zakresie i wymierzył organowi grzywnę z ww. tytułu.

Wedle pierwszego stanowiska ponowna skarga jest dopuszczalna, a stan powagi rzeczy osądzonej w związku z poprzednim wyrokiem orzekającym grzywnę zachodzi tylko w takim zakresie, w jakim oceniono już w tymże orzeczeniu działania (zaniechania) organu mające miejsce po doręczeniu wyroku podlegającego wykonaniu. Rozpoznając ponowną skargę o wymierzenie organowi grzywny za niewykonanie wyroku sąd jest zatem właściwy wyłącznie do oceny postępowania organu w okresie po doręczeniu mu wyroku rozstrzygającego poprzednią skargę o wymierzenie organowi grzywny.

Przeciwny pogląd sprowadza się do tezy, że ze środka prawnego ustanowionego w art. 154 § 1 p.p.s.a. strona może skutecznie skorzystać tylko raz w odniesieniu do tego samego wyroku. Wymierzenie organowi grzywny z tytułu niewykonania wyroku tworzy stan powagi rzeczy osądzonej, a ponowna skarga w tym przedmiocie podlega odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 4 p.p.s.a.

Należy podkreślić, że rozbieżne stanowiska uformowały się na tle sytuacji, w której organ nie wykonuje wyroku pomimo wymierzenia grzywny przez sąd. Z odmiennym przypadkiem mamy do czynienia wówczas, gdy sąd oddalił skargę o wymierzenie grzywny stwierdzając, że wyrok został wykonany. W orzecznictwie zasadniczo nie nasuwa wątpliwości pogląd, że w takiej sytuacji brak jest możliwości merytorycznego rozpoznania ponownej skargi na niewykonanie wyroku z uwagi na stan rei iudicatae (por. np. postanowienie WSA w Poznaniu z dnia 20 listopada 2013 r., II SA/Po 669/13, LEX nr 1534306; postanowienie WSA w Opolu z dnia 27 września 2010 r., II SA/Op 351/10, LEX nr 770561).