Dulewicz Katarzyna, Stobiński Przemysław, Data, od jakiej należy liczyć kolejne umowy na czas określony

W orzecznictwie pojawiły się rozbieżne stanowiska odnośnie zastosowania zasady z art. 25¹ k.p., iż trzecia umowa na czas określony, zawarta bezpośrednio po lub w odstępie nie większym niż miesiąc od zakończenia drugiej umowy, jest równoznaczna w skutkach z umową na czas nieokreślony, dotyczy także umów zawartych przed wejściem w życie tego przepisu, tzn. przed 2 czerwca 1996 r. Część składów orzekających przyjmowała, że powyższa zasada ma zastosowanie także w sytuacji, gdy dwie pierwsze umowy na czas określony, były zawarte bezpośrednio po sobie lub z przerwą nie dłuższą niż miesiąc, przed 2 czerwca 1996 r. Przepis wprowadzający tę zasadę odwołuje się do wcześniejszych umów jako warunku dla uznania trzeciej umowy za bezterminową. Moment ich zawarcia nie ma znaczenia. Inne składy orzekające wskazywały, że do limitu dwóch umów na czas określony należy zaliczyć tylko umowy zawarte po dniu 2 czerwca 1996 r. Wynika to z przepisu art. 3 k.c., który stanowi, że ustawa nie ma mocy wstecznej, chyba, że co innego wynika z wyraźnego brzmienia ustawy lub jej celu.