Makuch Jakub, Czy postanowienia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy wiążą organ przy wydawaniu decyzji o warunkach zabudowy

W przypadku braku uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy, zmiana zagospodarowania terenu polegająca na budowie obiektu budowlanego lub wykonaniu innych robot budowlanych (...) wymaga ustalenia w drodze decyzji, warunków zabudowy (art. 59 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym). W praktyce orzeczniczej sądów administracyjnych powstała wątpliwość co do tego, czy organ wydający decyzję o warunkach zabudowy jest zobowiązany uwzględniać treść studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. Rozbieżność ocen we wskazanym zakresie wynika z charakteru prawnego studium uwarunkowań. Z jednej bowiem strony przepisy wskazują, że dokument ten nie jest aktem prawa miejscowego (art. 9 ust. 5 ustawy), czyli nie jest źródłem powszechnie obowiązującego prawa na obszarze gminy (art. 87 ust. 2 Konstytucji RP), z drugiej zaś, studium określa politykę przestrzenną gminy (art. 9 ust. 1 ustawy) tj. lokalne zasady zagospodarowania przestrzennego.