Partyk Aleksandra, Partyk Tomasz, Choroba jako podstawa odroczenia rozprawy

W orzecznictwie sądów administracyjnych powszechnie przyjmuje się, że odroczenie rozprawy może być uzasadnione tylko przez taką chorobę, której nie można przezwyciężyć. Pojęcie to jest jednak niejednolicie traktowane w praktyce orzeczniczej. Według pierwszego poglądu judykatury, chorobą której nie można przezwyciężyć na pewno nie jest choroba, podczas której chory może chodzić. Drugie stanowisko odwołuje się do możliwości ustanowienia pełnomocnika lub substytuta (jeżeli choruje pełnomocnik), wskazując że możliwość zastępstwa na rozprawie powoduje, że niestawiennictwo z powodu choroby samo w sobie nie uzasadnia odroczenia rozprawy. Trzecie zapatrywanie orzecznicze wskazuje, że choroba nie uzasadnia odroczenia rozprawy także w tych sytuacjach, gdy chory jest w stanie przedstawić swoje stanowisko w sprawie w formie pisma procesowego. Według czwartego poglądu już sama możliwość kilkukrotnego udawania się przez chorego do lekarza w celu uzyskania zaświadczeń o niemożności stawienia się przed sądem czy też osobiste stawienie się w sądzie celem poinformowania o chorobie i złożenia wniosku o odroczenie rozprawy dowodzi, że choroba ta w rzeczywistości nie jest niemożliwą do przezwyciężenia przeszkodą, która uzasadniałaby odroczenie rozprawy.