Walczyński Ignacy, Brak podpisów pod sentencją wyroku

Rozbieżności w orzecznictwie dotyczą następstw prawnych braku podpisu pod sentencją wyroku. Część wypowiedzi Sądu Najwyższego lokuje problem braku podpisów pod sentencją wyroku na płaszczyźnie tzw. wyroków nie istniejących, wychodząc z założenia, że skoro podpisy sędziów są wyrazem potwierdzenia zgodności zamieszczonego w sentencji rozstrzygnięcia z ich wolą oraz wynikami narady, to brak podpisów, nieusuwalny w jakiejkolwiek przewidzianej przez prawo procesowe drodze, stanowi wadę tak istotną, że pozbawia wyrok bytu prawnego. Chodzi tu o nieistnienie wyroku w sensie prawnym, gdyż w przeważającej liczbie wypadków wyroki nie podpisane, istnieją w różnych przejawach jako zdarzenia faktyczne. W innych orzeczeniach Sądu Najwyższego znaleźć można pogląd, że skoro wyrok, mimo braku podpisów pod jego sentencją, wiąże sąd od chwili jego ogłoszenia (art. 332 § 1 k.p.c.), to nie może być uznany za nie istniejący, ze względu jednak na poważną wadę uchybienia, wyrok taki, jeżeli został zaskarżony, podlega uchyleniu. Osobne miejsce, w pewnym sensie na pograniczu przedstawionych wyżej poglądów, zajmują orzeczenia, w których Sąd Najwyższy przyjął, że brak podpisu wszystkich sędziów pod sentencją powoduje nieważność wyroku, nakazującą jego uchylenie w toku instancji.