Partyk Aleksandra, Partyk Tomasz, Brak odpowiedniego dostępu nieruchomości do drogi publicznej jako przesłanka ustanowienia służebności drogi koniecznej

W judykaturze wykształciły się dwa przeciwstawne poglądy w zakresie pojęcia „odpowiedniego dostępu do drogi publicznej”, jako przesłanki warunkującej ustanowienie służebności drogi koniecznej. Pierwsza z koncepcji zasadza się na założeniu, że w przypadku graniczenia nieruchomości z drogą publiczną nie może być mowy o dopuszczalności ustanowienia służebności drogowej, bowiem jest sprawą właściciela takie ukształtowanie nieruchomości, by dostęp drogowy mógł być faktycznie realizowany. Odmienne stanowisko odwołuje się do rozmaitych, wyjątkowych okoliczności, które – mimo teoretycznego dostępu nieruchomości do drogi publicznej – nie pozwalają uznać go za „odpowiedni”, a tym samym dopuszczają żądanie ustanowienia stosownego serwitutu. Wyrażony został również pogląd, że w pewnych przypadkach nawet brak bezpośredniego dostępu do drogi publicznej nie uzasadnia żądania ustanowienia służebności, gdy może on być trwale i bez przeszkód realizowany powszechnie dostępną droga niepubliczną.