Hadel Maciej, „Wyczerpanie trybu” w rozumieniu art. 145 ust. 1 prawa upadłościowego

Wykładnia użytego przez ustawodawcę w art. 145 ust. 1 pr. up. pojęcia „wyczerpanie trybu” budzi wątpliwości praktyczne. Na tym tle wyrażone zostały różne poglądy, które ostatecznie można pogrupować w dwie linie orzecznicze: pierwsza zgodnie z którą „wyczerpanie trybu” w rozumieniu ustawy wymaga skorzystania przez wierzyciela z wszystkich dostępnych środków, w tym procesowych środków zaskarżenia (wyczerpania toku instancji), druga - bardziej liberalna - przewidująca brak konieczności przejścia całego trybu unormowanego w art. 256 i n. p.u.n., tj. kwestionowania przez wierzyciela kolejno wszystkich niekorzystnych dla niego rozstrzygnięć syndyka masy upadłości oraz sędziego komisarza co do uznania wierzytelności. Kwestia ta została podjęta w uchwale SN z dnia 9 grudnia 2021 r., sygn. akt III CZP 96/20, gdzie Sąd Najwyższy przychylił się do bardziej restrykcyjnego, pierwszego poglądu.