Raczkowski Michał, Ustawa o zatrudnianiu pracowników tymczasowych. Komentarz
Ustawa o zatrudnianiu pracowników tymczasowych. Komentarz
Wprowadzenie
Ustawa o zatrudnianiu pracowników tymczasowych obowiązuje już od przeszło siedmiu lat. Rynek pracy tymczasowej (zwanej czasem praktycznie, choć mało humanistycznie, „leasingiem pracowników”) ma tradycję kilkunastoletnią, funkcjonował bowiem przed wejściem w życie ustawy na mało skonkretyzowanych podstawach prawnych. Jak każda regulacja prawna, także niniejsza ustawa, budzi liczne praktyczne wątpliwości.
Powszechnie dostępną na rynku odpowiedzią na te wątpliwości jest znakomity komentarz autorstwa A. Sobczyka. Zarówno jednak w innych dziedzinach, jak i w prawoznawstwie rzadko jedno spojrzenie na określone zagadnienie pozostaje w pełni prawdziwe i kompletne. Choć w wielu kwestiach zgadzam się z A. Sobczykiem, czemu daję wyraz na łamach niniejszego opracowania, to jednak w równie wielu kwestiach starałem się pokazać nieco inne aspekty zatrudnienia tymczasowego, a w kilku przypadkach - zaprezentować odmienną wykładnię tekstu ustawy.
Zasadniczo odmienne pozostaje moje spojrzenie na kluczową kwestię konstrukcji stosunku pracy tymczasowej. Uważam, że jest to trójpodmiotowy stosunek pracy, w którym po stronie pracodawczej występują agencja pracy tymczasowej i pracodawca użytkownik. Pogląd ten, konsekwentnie prezentowany w komentarzu, stanowi próbę wyjaśnienia treści poszczególnych instytucji występujących w stosunku pracy tymczasowej. Rozważania teoretyczne w tym względzie dają, w mojej ocenie, rozwiązanie dla wielu wątpliwości, potwierdzając obiegowe prawnicze powiedzenie, że nie ma nic bardziej praktycznego niż teoria.
Z tego też względu starałem się wykorzystać w swym komentarzu publikacje poświęcone pracy tymczasowej, szczególnie prace D. Makowskiego (Praca tymczasowa jako nietypowa forma zatrudnienia, Warszawa 2006) i J. Wiśniewskiego (Prawne aspekty pracy tymczasowej, Bydgoszcz-Toruń 2007), a także refleksje licznych autorów zgromadzone w zredagowanej przez A. Sobczyka pracy Z problematyki zatrudnienia tymczasowego, Warszawa 2011.
Oddając w ręce Czytelnika niniejsze opracowanie, mam zatem nadzieję, że pozwoli ono rozstrzygnąć praktyczne wątpliwości stosowana instytucji ustawy o zatrudnianiu pracowników tymczasowych, nie unikając kwestii trudnych, których wyjaśnienie możliwe okazuje się dzięki naukowej refleksji nad rozwiązaniami prawnymi.
Michał Raczkowski
1.GENEZA REGULACJI PRACY TYMCZASOWEJ
Komentowana ustawa stanowi odpowiedź na praktykę stosowania zatrudnienia tymczasowego. Przed wejściem w życie niniejszej ustawy stosowano bowiem zatrudnienie tymczasowe już od połowy lat 90. XX wieku. Początkowo uprawnienia do stosowania tej formy zatrudnienia upatrywano w art. 1741 k.p., umożliwiającym udzielenie pracownikowi urlopu bezpłatnego w celu wykonywania pracy u innego pracodawcy przez okres ustalony w porozumieniu między pracodawcami. Następnie ustawodawca wprowadził do Kodeksu pracy szczątkową regulację wynikającą z treści art. 2983 k.p. przewidującego ograniczone obowiązki informacyjne dotyczące pracownika tymczasowego, a także obowiązek zapewnienia mu bezpiecznych i higienicznych warunków pracy. Został on jednak szybko zastąpiony przepisami u.z.p.t.
Na jej kształt wpłynęły w pewnym stopniu podjęte przez Polskę zobowiązania prawne o charakterze międzynarodowym. Konwencja MOP nr 181 dotycząca prywatnych biur pośrednictwa pracy objęła m.in. zagadnienie pracy...
Pełna treść dostępna po zalogowaniu do LEX