Lubasz Dominik (red.), Ustawa o ochronie danych osobowych. Komentarz

Od 25.05.2018 r. jednolicie w całej Unii Europejskiej zaczęło obowiązywać rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z 27.04.2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) , które zastąpiło dotychczasowe regulacje dotyczące ochrony danych osobowych we wszystkich państwach członkowskich UE.

Wraz z rozpoczęciem stosowania rozporządzenia 2016/679 weszła w życie ustawa z 10.05.2018 r. o ochronie danych osobowych . Została ona uchwalona w związku z koniecznością zapewnienia w polskim porządku prawnym skutecznego stosowania RODO.

Potrzeba uchwalenia komentowanej ustawy nie wynikała z konieczności implementacji rozporządzenia 2016/679 do krajowych porządków prawnych, ponieważ ma ono zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich UE. Ingerencja ustawodawców krajowych stała się jednak konieczna przede wszystkim z uwagi na zasadę autonomii proceduralnej państw członkowskich, w których wyłącznej kompetencji pozostają zagadnienia ukształtowania instytucjonalnego oraz proceduralnego krajowego systemu ochrony danych. Ponadto państwa członkowskie zostały upoważnione do przyjmowania środków prawa krajowego w zakresie wprost wskazanym w ogólnym rozporządzeniu o ochronie danych, np. w zakresie dotyczącym uszczegółowienia warunków przetwarzania, wprowadzenia wyłączeń, doprecyzowania sankcji, w tym sankcji karnych, a także zagadnień związanych z certyfikacją i akredytacją, oraz pozostałych kwestii wskazanych w art. 85–91 RODO. Z tych kompetencji polski ustawodawca skorzystał.

W publikacji dokonano analizy regulacji dotyczących statusu i kompetencji krajowego organu nadzorczego, tj. Prezesa Urzędu Ochrony Danych, postępowania kontrolnego oraz postępowania w sprawie naruszenia przepisów o ochronie danych, zagadnień z zakresu certyfikacji i akredytacji, a także kodeksów postępowania. Skomentowano przepisy dotyczące wyznaczania inspektora ochrony danych, odpowiedzialności cywilnej i karnej za naruszenie ochrony danych osobowych, a także przepisy zmieniające, w szczególności obejmujące zagadnienia monitoringu pracowniczego, a także wizyjnego monitoringu publicznego.

W komentarzu uwzględniono również najnowsze zmiany wprowadzone do ustawy o ochronie danych osobowych ustawą dostosowującą z 21.02.2019 r, które weszły w życie 4.05.2019 r.

Liczę, że niniejsze opracowanie ułatwi prawidłowe stosowanie ustawy o ochronie danych osobowych, a także rozporządzenia 2016/679.

Wkład w przygotowanie publikacji wniosło dwunastu autorów o rozległych kompetencjach merytorycznych z zakresu problematyki ochrony danych osobowych, będących praktykami orzekającymi i doradzającymi w zakresie ochrony danych osobowych, oraz przedstawicielami nauki i administracji.

Dziękuję im za zaangażowanie i nieoceniony wkład!

dr Dominik Lubasz