Bieniek Gerard (red.), Ustawa o gospodarce nieruchomościami. Komentarz, wyd. IV

Komentarze
Opublikowano: LexisNexis 2010
Stan prawny: 11 listopada 2010 r.
Autorzy komentarza:

Ustawa o gospodarce nieruchomościami. Komentarz, wyd. IV

Autorzy fragmentu:

Słowo wstępne

Ustawa z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami weszła w życie 1 stycznia 1998 r. Zastąpiła ona obowiązującą do tego czasu ustawę z 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (tekst jedn. Dz. U. z 1991 r. Nr 30, poz. 127 ze zm.). Zakres regulacji prawnej ustawy z 21 sierpnia 1997 r. jest jednak znacznie szerszy. Reguluje ona nie tylko zasady gospodarowania nieruchomościami Skarbu Państwa i jednostek samorządu terytorialnego, lecz zawiera także przepisy dotyczące wykonywania, ograniczania i pozbawiania praw do nieruchomości, wyceny nieruchomości oraz działalności zawodowej w dziedzinie gospodarowania nieruchomościami. W przepisach przejściowych zawarto uregulowanie dotyczące uporządkowania przeszłych stanów prawnych nieruchomości (uwłaszczenie).

Ustawa była wielokrotnie nowelizowana. Istotnych zmian dokonano ustawą z 24 lipca 1998 r. o zmianie niektórych ustaw określających kompetencje organów administracji publicznej w związku z reformą ustrojową państwa (Dz. U. Nr 106, poz. 668 ze zm.) oraz ustawą z 7 stycznia 2000 r. o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz innych ustaw (Dz. U. Nr 6, poz. 70). Ustawą z 28 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2004 r. Nr 141, poz. 1492 ze zm.) dokonano bardzo obszernych zmian (w sumie 144), które obowiązują od 22 września 2004 r. Jednolity tekst ustawy zamieszczono w Dzienniku Ustaw z 2004 r. Nr 261, poz. 2603. Kolejnych zmian dokonano w 2005 r. (trzy zmiany), w 2006 r. (cztery zmiany), w 2007 r. (trzy zmiany), w 2008 r. (dwie zmiany) oraz w 2009 r. (siedem zmian). Istotnej zmiany dokonano ustawą z 5 listopada 2009 r. o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 206, poz. 1590), zmiany te obowiązują od 7 stycznia 2010 r. i ten stan normatywny jest podstawą niniejszego, czwartego wydania Komentarza. Kolejny jednolity tekst ustawy ogłoszono w Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651. W 2010 r. ustawa była kilka razy zmieniana. Tekst komentarza uwzględnia te wszystkie nowelizacje, w tym dwie najnowsze: ustawę z 24 września 2010 r. o zmianie ustawy o Rzeczniku Praw Dziecka oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 197, poz. 1307) oraz ustawę z 24 września 2010 r. o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. Nr 200, poz. 1323).

Obszerna materia ustawy, która zawiera regulacje z różnych dziedzin gospodarowania nieruchomościami, uzasadnia zbiorowy charakter opracowania. Każdy z Autorów przygotował samodzielnie powierzone mu części, wyrażając własne poglądy, których nie można identyfikować z poglądami zespołu. Koordynacja przedsięwzięta w ramach prac redakcyjnych doprowadziła do względnej jednolitości, pozostały jednak pewne różnice co do sposobu ujęcia prezentowanych wyjaśnień, pogłębienia problemów itp. Dotychczasowa praktyka stosowania przepisów komentowanej ustawy pozwoliła jednak wszystkim Autorom zebrać bogate doświadczenia, dostrzec nowe problemy prawne, wzbogacić Komentarz o wypowiedzi piśmiennictwa oraz orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego, Sądu Najwyższego i Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Komentarz adresowany jest przede wszystkim do praktyków: sędziów, notariuszy, adwokatów, radców prawnych, pracowników organów administracji rządowej i samorządowej, geodetów, rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami, zarządców nieruchomości. To zdecydowało, że w opracowaniu problematykę teoretyczną uwzględniono jedynie w niezbędnym zakresie, koncentrując się na praktycznych aspektach związanych ze stosowaniem ustawy.

Prezentując Komentarz, Autorzy będą wdzięczni za krytyczne uwagi i głosy Czytelników, co pozwoli wzbogacić jego treść w następnym wydaniu.

Autor fragmentu:
Art. 1art(1)

1.

Art. 1 określa zakres przedmiotowy regulacji ustawowej. W pierwszej kolejności wymienia zasady gospodarowania nieruchomościami stanowiącymi własność Skarbu Państwa (nieruchomości skarbowe) oraz własność jednostek samorządu terytorialnego (nieruchomości samorządowe), które zostały uregulowane w dziale II ustawy (art. 10-91). Przepisy działu II dotyczą wyłącznie gospodarowania nieruchomościami skarbowymi i samorządowymi. Nie mają zaś zastosowania do nieruchomości będących własnością innych - poza Skarbem Państwa - państwowych osób prawnych, jak również innych - poza jednostkami samorządu terytorialnego - samorządowych osób prawnych.

2.

Zakres regulacji przedmiotowej ustawy obejmuje też podział nieruchomości (art. 92-100), scalenie i podział (art. 101-108), pierwokup (art. 109-111), wywłaszczanie nieruchomości i zwrot wywłaszczonych nieruchomości (art. 112-142), udział w kosztach budowy urządzeń infrastruktury technicznej (art. 143-148b) oraz wycenę nieruchomości (art. 149-173c)....

Pełna treść dostępna po zalogowaniu do LEX