Kaczocha Mateusz, Służba medycyny pracy. Komentarz
Służba medycyny pracy. Komentarz
Wstęp
Ustawa z dnia 27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1184) jest podstawowym aktem normatywnym regulującym organizację, zadania, obowiązki i źródła finansowania służby medycyny pracy. Należy przy tym podkreślić, że służba medycyny pracy jest instytucją o kluczowym znaczeniu dla ochrony pracowników przed niekorzystnym wpływem środowiska pracy i służy realizacji wymagań bezpieczeństwa i higieny pracy (por. D. Durzyński, Służba medycyny pracy, ABC nr 91770, LEX).
Komentowana ustawa składa się z 30 artykułów i ze względu na swą niedużą objętość, ustawodawca nie zdecydował się na wprowadzenie do niej rozdziałów. Jakkolwiek pierwsze cztery artykuły są typowymi przepisami ogólnymi i mają w związku z tym zastosowanie do pozostałych, merytorycznych przepisów ustawy.
Ustawa o służbie medycyny pracy nakłada także na pracodawców obowiązki związane z zapewnieniem pracownikom profilaktycznej opieki zdrowotnej. Do obowiązków tych należy zaliczyć m.in. zawarcie umowy o udzielanie świadczeń zdrowotnych w tym zakresie, jak i ponoszenie kosztów badań profilaktycznych i innej profilaktycznej opieki zdrowotnej, niezbędnej z uwagi na warunki pracy. Stąd też ustawa o służbie medycyny pracy niejednokrotnie wymaga współstosowania z przepisami ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502) i aktami wykonawczymi wydanymi na jego podstawie.
Ustawa o służbie medycyny pracy była kilka razy nowelizowana. Natomiast na większą uwagę zasługuje jej „duża” nowelizacja, dokonana ustawą z dnia 17 października 2008 r. o zmianie ustawy o służbie medycyny pracy (Dz. U. Nr 220, poz. 1416). Zmiany te dotyczyły m.in.: określenia zadań służby medycyny pracy z uwzględnieniem jej roli we współdziałaniu z pracodawcą, wprowadzenia definicji pojęcia: „kontrola zdrowia pracujących”, obowiązku zgłoszenia (także przez psychologa) faktu podjęcia oraz zakończenia działalności w zakresie profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracującymi, prowadzenia dokumentacji badań i orzeczeń psychologicznych i objęcia tej dokumentacji tajemnicą zawodową i służbową, odpowiedzialności zawodowej osób wykonujących zadania służby medycyny pracy (por. Opinia prawna BAS do rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o służbie medycyny pracy (druk nr 261) w sprawie zgodności projektu z prawem Unii Europejskiej, http://orka.sejm.gov.pl/rexdomk6.nsf/Opdodr?OpenPage&nr=261).
1.
Ustęp 1 przedmiotowego artykułu nie stanowi typowego przepisu określającego zakres przedmiotowy i podmiotowy ustawy, gdyż wskazuje on cel utworzenia i funkcjonowania służby medycyny pracy. Celem tym jest ochrona zdrowia pracujących przed wpływem niekorzystnych warunków środowiska pracy i sposobem jej wykonywania (w tym ochrona zdrowia pracujących przed chorobami zawodowymi, innymi chorobami związanymi z czynnikami szkodliwymi występującymi w środowisku pracy i wypadkami przy pracy), a także sprawowanie profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracującymi. Omawiany przepis nie zawiera zatem normy prawnej, co nie oznacza jednak, że jest zbędny. Poprzez fakt że określa on cele działalności służby medycyny pracy, będzie ogrywał istotną rolę przy wykładni systemowej i celowościowej pozostałych, merytorycznych przepisów ustawy o służbie medycyny pracy, zwłaszcza tych, które budzą wątpliwości interpretacyjne.
2.
Ustęp 2komentowanego artykułu zawiera kontekstową definicję legalną pojęcia...
Pełna treść dostępna po zalogowaniu do LEX