Knysiak-Molczyk Hanna, Skarga i skarga kasacyjna w postępowaniu sądowoadministracyjnym. Komentarz. Orzecznictwo, wyd. II

Komentarze
Opublikowano: LexisNexis 2014
Stan prawny: 7 stycznia 2014 r.
Autor komentarza:

Skarga i skarga kasacyjna w postępowaniu sądowoadministracyjnym. Komentarz. Orzecznictwo, wyd. II

Autor fragmentu:

Wstęp

Postępowanie sądowoadministracyjne jest uregulowane przepisami ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2004 r., realizując wynikającą z art. 176 ust. 1 Konstytucji RP zasadę dwuinstancyjności postępowania sądowego. Realizacja tej zasady spowodowała rewolucję w dotychczasowym systemie sądowej kontroli administracji publicznej, który do 31 grudnia 2003 r. opierał się na zasadzie jednoinstancyjności, ukształtowanej na wzór austriacki, a realizowanej przez Naczelny Sąd Administracyjny z siedzibą w Warszawie, działający także przez ośrodki zamiejscowe. Reforma sądownictwa administracyjnego wprowadziła kasacyjny model instancyjności, w którym środkiem odwoławczym od orzeczeń (wyroków i postanowień kończących postępowanie w sprawie) sądów administracyjnych pierwszej instancji jest skarga kasacyjna.

Choć ustawodawca nie wprowadził w postępowaniu sądowoadministracyjnym - co do zasady - przymusu adwokacko-radcowskiego, jednak profesjonalni pełnomocnicy (adwokaci, radcowie prawni, doradcy podatkowi, rzecznicy patentowi) stanowią najistotniejszą kategorię podmiotów uprawnionych do reprezentowania w nim stron. Przy sporządzaniu skargi kasacyjnej, zażalenia na postanowienie wojewódzkiego sądu administracyjnego o odrzuceniu skargi kasacyjnej, skargi o wznowienie postępowania (jeśli do wznowienia postępowania właściwy jest Naczelny Sąd Administracyjny) oraz skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia obowiązuje przymus adwokacko-radcowski, w kształcie, jaki nadano mu w art. 175 p.p.s.a.

W postępowaniu sądowoadministracyjnym na etapie wniesienia skargi oraz skargi kasacyjnej obowiązuje zasada skargowości, a zatem postępowanie sądowe (pierwszo- i drugoinstancyjne) jest uruchamiane na skutek wniesienia przez legitymowany podmiot odpowiedniego środka prawnego. Skarga do wojewódzkiego sądu administracyjnego jest środkiem prawnym nadzwyczajnym, o charakterze zewnętrznym, który uruchamia postępowanie kontrolne prowadzone przez sąd administracyjny. Przedmiotem kontroli, sprawowanej w oparciu o kryterium legalności, jest działalność administracji publicznej w zakresie określonym ustawowo. Skarga kasacyjna jest środkiem odwoławczym, służącym od wskazanych w Prawie o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczeń wojewódzkich sądów administracyjnych, uruchamiającym kontrolę instancyjną sprawowaną przez Naczelny Sąd Administracyjny.

Niezwykle istotne jest zatem, by pismo procesowe będące skargą lub skargą kasacyjną było prawidłowo skonstruowane zarówno pod względem formalnym, jak i materialnym, gdyż tylko takie pismo procesowe spełni swoją rolę polegającą na uruchomieniu postępowania przed sądem administracyjnym pierwszej lub drugiej instancji.

Niniejsza książka ma w założeniu stanowić pomoc dla profesjonalnych pełnomocników (adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych, rzeczników patentowych), działających w postępowaniu sądowoadministracyjnym w spełnianiu ich obowiązków procesowych, polegających na sporządzaniu skargi do wojewódzkiego sądu administracyjnego i skargi kasacyjnej. Opracowanie ma również służyć jako materiał szkoleniowy, w szczególności dla aplikantów adwokackich i radcowskich, stanowiący pomoc w przygotowaniu do egzaminów: adwokackiego i radcowskiego.

Książka ma postać opracowania komentarzowego, jednak jej układ abstrahuje od kolejności przyjętej w ustawie - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. W publikacji zamieszczono wybrane przepisy tej ustawy, mające istotne znaczenie na etapie sporządzania skargi do wojewódzkiego sądu administracyjnego oraz skargi kasacyjnej do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Uwzględnione zostały także te przepisy, które dotyczą wniosków dodatkowych, fakultatywnie zamieszczanych w powyższych pismach procesowych (np. o wstrzymanie wykonania aktu lub czynności, o przywrócenie terminu, o wyłączenie sędziego).

Dla zachowania przejrzystości wywodów opracowanie zostało podzielone na trzy części, obejmujące kolejno rozważania dotyczące skargi do WSA (część pierwsza), skargi kasacyjnej (część druga) oraz wniosków dodatkowych, jakie mogą być fakultatywnie zamieszczane zarówno w skardze, jak i skardze kasacyjnej (część trzecia). W suplemencie przedstawiono przykładowe wzory pism procesowych.

Poszczególne części zostały opracowane według jednolitego schematu, zamieszczono w nich komentarz do wybranych przepisów Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz bogaty wybór orzecznictwa sądów administracyjnych związanego z poruszanymi zagadnieniami, uwzględniający nie tylko dominującą linię orzeczniczą, lecz również orzeczenia od niej odbiegające. Ponieważ opracowanie ma mieć walor przede wszystkim praktyczny, rozważania teoretyczne oraz poglądy przedstawicieli nauki są cytowane i powoływane jedynie w niezbędnym zakresie.

W opracowaniu został uwzględniony stan prawny na dzień 7 stycznia 2014 r.

Autor fragmentu:
Art. 18art(18)

PRZESŁANKI WYŁĄCZENIA SĘDZIEGO Z MOCY USTAWY

PRZEPISY POWIĄZANE:

art. 20, 35, 183 § 2 pkt 4, art. 271 pkt 1 p.p.s.a.; art. 33 k.p.a.

1. ISTOTA I SKUTKI WYSTĄPIENIA PRZESŁANEK WYŁĄCZENIA SĘDZIEGO Z MOCY USTAWY

Przyczyny wyłączenia sędziego ex lege sprawiają, że osoba pełniąca służbę sędziowską staje się nieodpowiednia do orzekania (iudex inhabilis) w sprawie, na której tle ujawniły się powyższe przyczyny. Wynikają one „z powiązania sędziego z elementami przedmiotowymi lub podmiotowymi sprawy, które w sposób oczywisty rzutują na jego bezstronność” (B. Dauter, Metodyka pracy sędziego sądu administracyjnego, Warszawa 2009,s. 61).

Wyłączenie sędziego z uwagi na okoliczności wymienione enumeratywnie w omawianym przepisie nie wymaga wydania jakiegokolwiek rozstrzygnięcia w formie procesowej. Stwierdzenie istnienia przesłanki wyłączenia sędziego z mocy ustawy następuje na podstawie oświadczenia samego sędziego lub strony postępowania. Rzecz jasna, profesjonalny pełnomocnik powinien...

Pełna treść dostępna po zalogowaniu do LEX