Świeboda Zdzisław, Prawo upadłościowe i naprawcze. Komentarz, wyd. III

Zakres przedmiotowy i podmiotowy ustawy

1. Upadłość, tak jak w prawie upadłościowym z 1934 r., stanowi egzekucję uniwersalną, w odróżnieniu od egzekucji singularnej, prowadzonej na podstawie przepisów kodeksu postępowania cywilnego lub ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Zwrot „ustawa reguluje zasady wspólnego dochodzenia roszczeń wierzycieli” rozstrzyga istniejący spór na tle poprzednio obowiązującego prawa upadłościowego co do tego, czy można ogłosić upadłość, jeżeli istnieje tylko jeden wierzyciel. W orzecznictwie bowiem sformułowano tezę: „ogłoszenie upadłości może nastąpić tylko wówczas, gdy istnieje co najmniej dwóch wierzycieli podmiotu gospodarczego, którego dotyczy wniosek” (uchwała SN z dnia 27 maja 1993 r., III CZP 61/93, OSNCP 1994, nr 1, poz. 7). W uzasadnieniu uchwały przytoczono, że celem postępowania upadłościowego jest likwidacja majątku masy upadłości oraz równomierne zaspokojenie wszystkich wierzycieli. Natomiast jeden wierzyciel może...