Poniewierka Wiktor, Prawo celne. Komentarz

W dniu 1 maja 2004 r. Rzeczpospolita Polska stała się członkiem Wspólnoty Europejskiej, konsekwencją czego były znaczące zmiany w zakresie regulacji prawnych, których podstawowym przejawem było objęcie pierwszoplanowej roli w zakresie prawa celnego przez regulacje wspólnotowe, w tym w szczególności Wspólnotowy kodeks celny, który został wprowadzony na podstawie rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. (Dz. Urz. WE L 302 z 19.10.1992, s. 1 z późn. zm.). Wskazując na powyższe, należy podkreślić, iż jakkolwiek regulacje wspólnotowe w istocie stanowią o kształcie regulacji celnych, to jednak nie regulują ich w sposób zupełny, a swego rodzaju dopełnieniem są krajowe regulacje proceduralne, wśród których zasadnicze znaczenie ma ustawa z dnia 19 marca 2004 r. – Prawo celne (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 727 z późn. zm.), bez której to ustawy istniałyby duże problemy z przeprowadzeniem większości czynności realizowanych przez krajowe organy celne.

Niezależnie od poczynionych powyżej uwag dotyczących znaczącej roli przepisów proceduralnych dla sposobu ukształtowania, ale przede wszystkim możliwości przeprowadzenia postępowań celnych, wskazać należy, iż czynnikiem decydującym, który dał asumpt do stworzenia niniejszego opracowania, było w zasadzie pełne skupienie się przez zdecydowaną większość autorów publikacji z zakresu prawa celnego na regulacjach wspólnotowych, których swego rodzaju uzupełnieniem były przepisy krajowe, stąd zdaniem autora publikacji konieczne było stworzenie opracowania regulującego w sposób wyczerpujący zagadnienia proceduralne z jedynie niewielkim nawiązaniem do przepisów wspólnotowych i tylko wyłącznie tam, gdzie było to absolutnie konieczne.

Przedmiotowe opracowanie zostało przygotowane z uwzględnieniem stanu prawnego istniejącego na dzień 1 września 2014 r.